Ένα εντυπωσιακό και σπάνιο θέαμα αντίκρισαν ψαράδες το πρωί της Τετάρτης (6/11) στη θαλάσσια περιοχή της Καρπάθου. Ένας τεράστιος λευκός καρχαρίας εμφανίστηκε στην επιφάνεια της θάλασσας, έχοντας αρπάξει έναν τόνο, τον οποίο καταβρόχθιζε μπροστά στα μάτια τους.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», Θοδωρής Τσιμπίδης, μιλώντας στο Newsbomb.gr, εξηγεί ότι το είδος αυτό «ζει στα ελληνικά νερά εδώ και εκατομμύρια χρόνια» και καθησυχάζει: «Οι λευκοί καρχαρίες δεν έχουν ποτέ επιτεθεί σε άνθρωπο στη χώρα μας».
Επιπλέον, τόνισε πως κατά τη διάρκεια του χειμώνα αναγκάζονται να κινούνται κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας για αναζήτηση τροφής.
Η τελευταία καταγεγραμμένη επίθεση καρχαρία σε άνθρωπο στην Ελλάδα χρονολογείται στη δεκαετία του 1950.
Αντίστοιχος λευκός καρχαρίας είχε εμφανιστεί πέρυσι σε ελληνικά ύδατα και συγκεκριμένα στη νότια Εύβοια όταν μπλέχτηκε στα δίχτυα ψαρά. Σε παλαιότερη συνέντευξη της στην τηλεόραση της ΕΡΤ η Ρωξάνη Ναασά-Αγά-Σπυριδοπούλου, περιβαλλοντολόγος, υπεύθυνη των προγραμμάτων αλιείας «iSea», είχε αναφέρει ότι η τελευταία επίθεση στην Ελλάδα ήταν την δεκαετία του 1950.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», Θοδωρής Τσιμπίδης, μιλώντας στο Newsbomb, ανέλυσε τη σημασία της εμφάνισης ενός λευκού καρχαρία στις ελληνικές θάλασσες. Εξήγησε ότι ο λευκός καρχαρίας είναι κορυφαίος θηρευτής και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση των ισορροπιών στη θαλάσσια τροφική αλυσίδα. «Ο λευκός καρχαρίας είναι ένα είδος που υπάρχει εδώ και εκατομμύρια χρόνια στις ελληνικές θάλασσες. Πρόκειται για έναν κορυφαίο θηρευτή, ο οποίος έχει εξελιχθεί ώστε να παίζει έναν κρίσιμο ρόλο στη θαλάσσια οικολογία, ελέγχοντας τις πληθυσμιακές ισορροπίες άλλων ειδών ψαριών» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα ότι, παρά το τρομακτικό μέγεθος και την εικόνα που συχνά παρουσιάζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι λευκοί καρχαρίες «δεν έχουν ποτέ επιτεθεί σε άνθρωπο στις ελληνικές θάλασσες. Η πραγματική απειλή προέρχεται από τον άνθρωπο, ο οποίος τους αποδεκατίζει μέσω της υπεραλίευσης, της καταστροφής των οικοσυστημάτων και της παράνομης αλιείας».
Ο κ. Τσιμπίδης εξήγησε ότι το Ινστιτούτο παρακολουθεί συστηματικά το είδος εδώ και χρόνια και καμία επίθεση δεν έχει καταγραφεί. «Η εικόνα που έχουμε για τον καρχαρία μέσα από ταινίες και θρύλους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στην Ελλάδα, πρόκειται για ένα ζώο που ζει σε βαθιά νερά και επισκέπτεται την επιφάνεια κυρίως εποχικά, όταν αναζητά τροφή».
Στη συνέχεια, ο ίδιος τόνισε τη σημασία της γνώσης γύρω από αυτά τα πλάσματα, επισημαίνοντας ότι ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών πολιτών δεν γνωρίζει βασικές πτυχές της βιολογίας και της συμπεριφοράς τους. «Το πιο περίεργο είναι οι ελλιπείς γνώσεις μας γύρω από αυτά τα θέματα», είπε. «Υπάρχουν ζώα που ζουν εκατομμύρια χρόνια στα μεγάλα βάθη των θαλασσών μας, τα οποία σπάνια έρχονται στην επιφάνεια και για αυτό δεν τα γνωρίζουμε. Η παρατήρησή τους και η έρευνα γύρω από τη συμπεριφορά τους είναι απαραίτητη, γιατί μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την ισορροπία του οικοσυστήματος».
Αναφερόμενος στο πρόσφατο περιστατικό της Καρπάθου, ο κ. Τσιμπίδης εξήγησε γιατί ένας τόσο σπάνιος καρχαρίας βρέθηκε ξαφνικά στην επιφάνεια: «Τώρα, με το χειμώνα, πολλά ψάρια κινούνται προς τα ανώτερα στρώματα για να τραφούν και οι καρχαρίες τα ακολουθούν. Όσοι εμφανίζονται στην επιφάνεια είναι συνήθως οι ανήλικοι καρχαρίες. Αυτούς τους αλιεύουν, αλλά οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουμε, γιατί μετά αποκεφαλίζονται και πωλούνται κανονικά στις αγορές. Αυτός είναι ο λόγος που τέτοια περιστατικά φαίνονται σπάνια, ενώ στην πραγματικότητα η παρουσία τους είναι πιο συχνή απ' ό,τι πιστεύουμε».
Ο ίδιος επισήμανε, επίσης, ότι η παρατήρηση και η έρευνα γύρω από τους λευκούς καρχαρίες μπορεί να μας δώσει σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση των ελληνικών θαλασσών: «Καταλαβαίνουμε έτσι τις μετακινήσεις των ειδών, τις αλλαγές στη διαθεσιμότητα τροφής, αλλά και τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η γνώση αυτή είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της θαλάσσιας ζωής και για να μην χάνουμε είδη που έχουν υπάρξει εδώ για εκατομμύρια χρόνια».
